"กนก" โพสต์ซึ้ง! เรื่องราวของ ปู่นั่งรถเมล์ไป "ทำงานวันสุดท้าย"

ทั้งนี้จากเพจเฟซบุ๊ก ผู้ประกาศคนดัง 'กนก รัตน์วงศ์สกุล' ได้โพสต์เรื่องราว "เมื่อคุณปู่วัย 86 นั่งรถเมล์ไป "ทำงานวันสุดท้าย" ขณะนั่งรถเมล์กลับบ้าน.. คุณปู่น้ำตาไหลไม่หยุด !" มีใจความว่า...

เมื่อคุณปู่วัย 86 นั่งรถเมล์ไป "ทำงานวันสุดท้าย" ขณะนั่งรถเมล์กลับบ้าน.. คุณปู่น้ำตาไหลไม่หยุด !ณ ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่งในเมืองดีทรอยต์ ประเทศสหรัฐอเมริกา คุณปู่วัย 86 กำตั๋วเดือนยืนรอรถเมล์ ท่ามกลางคนอื่นๆ ที่เพิ่งเลิกงานเมื่อรถเมล์เขียวเหลืองสายประจำเข้ามาถึงป้าย พอคุณปู่ขึ้นรถไปก็ต้องแปลกใจ ทำไมวันนี้ทุกคนบนรถ มองแกด้วยแววตาเป็นประกาย! แล้ววินาทีต่อมา แกก็ซึ้งจนพูดไม่ออกที่แท้วันนี้เป็นวันที่ " แองเจโล่ " คุณปู่วัย 86 ปี ไปทำงานเป็นวันสุดท้าย คุณปู่ทำงานที่ IRS (Internal Revenue Service) มา 60 ปีแล้ว !และขึ้นรถเมล์สาย 530 มาแล้ว 60 ปีเช่นกัน เพราะงั้นในวันที่คุณปู่จะเกษียณอายุ ครอบครัว เพื่อน และคนแปลกหน้าที่นั่งร่วมทางกันมาตลอดหลายสิบปี..ในรถสายเดียวกัน ก็เลยร่วมกันจัด "พิธีเกษียณอายุ" ให้แกตอนนั้นคุณปู่ยังไม่รู้เรื่อง ก็ปฏิบัติอย่างทุกวันหลังเลิกงาน เดินมารอรถเมล์กลับบ้าน พอรถเข้าจอดก็ขึ้นรถไปตื๊ดบัตรตามปกติ แล้วก็เห็นคนขับอมยิ้มให้.. คุณปู่ก็เลยบอกคนขับว่า "ทำไมวันนี้รถสวยจัง เป็นวันพิเศษอะไรรึ? "

พอหันหน้าเข้าตัวรถ..แกถึงได้พบว่าคนที่นั่งอยู่ในรถทุกคนล้วนเป็นคนที่แกรู้จัก ทุกคนตะโกนพร้อมกันว่า "เซอร์ไพรส์!" คุณปู่รู้สึกทั้งดีใจทั้งอายรถเมล์ออกรถไปตามปกติ...แล้วเรื่องราวน่ารักยิ่งกว่าก็เกิดขึ้นเมื่อถึงป้ายถัดไปทุกป้าย ก็จะมีญาติหรือเพื่อนๆ กระโดดขึ้นรถมา โดยที่ในมือของทุกคน จะมีรูปถ่ายของคุณปู่ในช่วงอายุต่างๆ ที่ไม่ซ้ำกันด้วย20 ปี, 30 ปี, 40 ปี. จนถึง 86 ปีเหมือนว่าทุกๆ ป้าย ก็คือทุกช่วงชีวิตที่เผชิญมา ในรถก็เต็มไปด้วยคนมากมาย บนถนนสายนี้ คุณปู่เดินทางไป-กลับมา 60 ปีแล้วคุณปู่กับคุณย่ามีลูกด้วยกัน 6 คน รถเพียงคันเดียวในบ้านคุณปู่ให้คุณย่าเอาไว้ขับไปส่งเด็กๆไปโรงเรียนคุณปู่เล่าว่า หลายสิบปีมานี้แกเห็นความเปลี่ยนแปลงมากมาย คนขับรถที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เด็กๆที่เปลี่ยนจากใช้ตั๋วเด็กเป็นตั๋วผู้ใหญ่.. แล้วอยู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งขึ้นรถมา คุณปู่ถึงกลับอึ้งไป "เป็นคุณจริงๆ"เด็กชายที่ขึ้นรถเมล์สาย 530 กับคุณปู่มา 10 กว่าปีกลายเป็นหนุ่มแล้ว เขาย้ายออกจากเมืองนี้ไปนานแล้ว แต่ก็กลับมาอีกครั้ง เพื่อร่วมนั่งรถเมล์สาย 530 หลังเลิกงานพร้อมกับคุณปู่เป็นครั้งสุดท้าย เขาลูบศีรษะคุณปู่แล้วพูดว่า "อย่าร้องไห้เลยครับ"ผู้หญิงคนหนึ่งก็ซาบซึ้งใจจนกอดคุณปู่แน่น เธอบอกว่า ทุกครั้งที่นั่งรถแล้วเห็นคุณปู่ เธอจะรู้สึกปลอดโปร่งใจ Thanks for making mydayหลานสาวกอดแกพร้อมหอมแก้ม "สุขสันต์วันเกษียณอายุค่า~" ลูกสาวกับหลานสาวถ่ายรูปกับแกเป็นที่ระลึก ซึ่งคุณปู่ก็น่ารักมาก ชี้ไปที่มือถือแล้วว่า "ไอ้รูเล็กๆนี่ คือกล้องถ่ายรูปเหรอ"และคาดไม่ถึงว่า สุดท้ายยังมีเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่านั้น.. ทุกคนสนุกสนานเฮฮา แต่พอถึงป้ายบ้านคุณปู่.. รถไม่เข้าจอดตามปกติ คุณปู่เหลียวมองบ้านตัวเอง.. รู้แล้วว่าจะต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ...ทุกคนพาคุณปู่ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในร้านเต็มไปด้วยผู้คนที่มาร่วมยินดี ทั้งเพื่อนร่วมงาน..ครอบครัว..เพื่อน..คนขับรถเมล์สาย 530 หลายคน..ทุกคนช่วยกันทำสไลด์..รวมภาพความทรงจำ 60 ปีที่ผ่านมาไว้ทุกช็อตทำไมเพิ่งเกษียณอายุตอน 86 ปี?คนหนุ่มสาวหลายๆ คนไม่เข้าใจ ทำไมมีคนที่สามารถทำงานที่เดียวเป็นเวลาถึง 60 ปีโดยไม่ไปไหน?..มันนานมากๆ พวกเขาช่วยพยุงตัวคุณปู่ออกมา"คุณปู่ทำไมต้องทำงานจนอายุ 86 คนส่วนมากเกษียณอายุตั้งแต่ 65 ปีแล้ว แม้แต่พวกเราตอนนี้ยังไม่อยากไปทำงานเลย" เสียงฮาครึกครื้นในร้านอาหาร"ใช่..ตามกฎหมายปู่สามารถเกษียณได้ตั้งแต่ 65 แล้ว ปู่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่เกษียณ ปู่ชอบงานของปู่ พนักงานทุกคนที่นั่นเป็นคนที่ปู่รับเข้ามาเอง ที่จริงบริษัทให้ปู่สามารถย้ายไปที่ Washington ได้ตั้งนานแล้ว แต่ปู่ ไม่อยากไป ปู่ชอบที่นี่.."คุณปู่นิ่งไปชั่วครู่ "สำหรับปู่แล้วสิ่งสำคัญอันดับ 1 ในใจคือศาสนา อันดับ 2 คือครอบครัว อันดับ 3 คือประเทศ..ประเทศฟังดูกว้าง ที่จริงมันก็คืออาชีพที่ปู่ทำอยู่ทุกวันนั่นแหล่ะ ก็แค่นั้น""แล้วถ้าคุณปู่ชอบงานที่ทำอยู่ ก็สามารถทำต่อไปได้อีกนี่นา ทางบริษัทยังไม่ได้ให้ออก.. จะลาออกทำไมคะ?"คุณปู่ยิ้มๆ "มีอยู่วันหนึ่งตอนทำงาน.. ไอคอน บนเดสก์ทอปหายไป ปู่ก็เลยถามเด็กผู้หญิงข้างๆว่า มันไปไหน..ถึงได้รู้ว่าคอมพิวเตอร์อัพเดท มันก็เลยเปลี่ยนตำแหน่ง ไม่ได้หายไปไหน ซึ่งเพื่อนร่วมงานทุกคนรู้.. ปู่ก็เลยรู้สึกว่า..ตัวเองตามไม่ทันแล้ว..."สุดท้ายในงานปาร์ตี้ แสงไฟก็ส่องไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง..เป็นเก้าอี้บนรถเมล์ "พวกคุณจะมอบเก้าอี้ตัวนี้ให้ผมเหรอ?"ทุกคนรู้ว่าคุณปู่ชอบนั่งเก้าอี้ด้านหลังคนขับ เพราะจะได้คุยกับคนขับรถได้สะดวก แม้ว่าภายนอกคุณปู่จะดูสงบ แต่จากปลายนิ้วที่สั่นไหวๆแล้ว ภายในคงกำลังตื้นตันใจมากเมื่อคุณปู่และคุณย่านั่งลงบนเก้าอี้ตัวนั้น ทุกคนในงานก็ลุกขึ้นปรบมือกันอย่างเกรียวกราว วินาทีนั้นทุกคนล้วนอบอุ่นในจิตใจหลังจากนี้คุณปู่มีแผนว่า จะพาคุณย่า และลูกๆไปเที่ยวอิตาลีด้วยกัน ทำงานมาตั้งนาน เงินเก็บก็มีมากพอ ก็เลยอยากจะไปโรแมนติกสักหน่อย.. ตามที่ทุกคนทำโปสเตอร์มาติดไว้เลย"On to the next adventure"บางทีสำหรับคุณปู่แล้ว ช่วงชีวิตที่ผ่านมาอาจจะไม่ใช่งาน แต่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตก็ได้สุขสันต์วันผู้สูงอายุสากล1 ตุลาคม