นิตยสารปิดตัว! รู้สึกเสียดาย แต่ไม่เคยซื้ออ่าน

ในขณะที่ผมกำลังเขียนบทความนี้ ถ้าย้อนไปในอดีต กว่าคุณจะได้อ่านก็คงเป็นพรุ่งนี้ หรือสุดสัปดาห์นี้ แต่นี่ผมเพิ่งพิมพ์เสร็จเมื่อกี้ คุณก็ได้อ่านแล้ว หรืออาจจะมาเห็นในหน้า feed Facebook ของคุณในเวลาถัดไป
และที่สำคัญ บทความที่คุณกำลังอ่านอยู่นี้ "ไม่ต้องเสียเงินสักบาท" เพราะคุณกำลังอ่านอยู่บนมือถือหรือแท็บเล็ต ที่มันเชื่อมต่อกับอินเตอร์เน็ต
คุณเหลือบไปเห็นโฆษณาด้านล่าง หรือด้านข้างเว็บมั้ยครับ นั่นแหละรายได้ของเรา
คงไม่ต้องบอกเหตุผลใดใดอีกแล้ว ว่าทำไม "เนชั่นสุดสัปดาห์" จึงปิดตัวลง และเนชั่นสุดสัปดาห์ก็ไม่ใช่นิตยสารเจ้าแรกที่ปิดตัว ก่อนหน้านี้มีอยู่หลายหัว อย่างที่เห็นเป็นข่าว
ทุกครั้งที่ได้ยินข่าวนิตยสารปิดตัว ทุกคนว่าบอกว่า "เสียดาย" แต่จะมีสักกี่คนที่ซื้อนิตยสารเหล่านั้นมาอ่าน
มีปัจจัยอื่นอีกหรือไม่ที่ทำให้สิ่งพิมพ์ต้องปิดตัว "เราเขียนเนื้อหาได้ดีพอหรือเปล่า" "คนอ่านคาดหวังอะไรกับเราบ้าง" "คนอ่านต้องการอะไร" เป็นสิ่งที่คนทำสื่อทบทวนอยู่ตลอดเวลา
แต่สิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมจากกองบรรณาธิการ ก็คือ "เทคโนโลยีที่เปลี่ยนไป" ซึ่งเป็นเรื่องที่พวกเรารู้กันอยู่แล้วว่า "วันนี้ต้องมาถึง"
การปรับเปลี่ยนตัวเองจากสิ่งพิมพ์ไปสู่ออนไลน์ ไม่ใช่เรื่องใหม่ ที่ผม (ผู้เขียนอายุ 24 ปี) ต้องปรับตัวมากนัก
แต่สำหรับผู้หลักผู้ใหญ่ที่อยู่ในวงการนี้มานาน ก็อดใจหายไม่ได้ ที่ต่อแต่นี้ไป ไม่ต้องตรวจต้นฉบับ ไม่ต้องจัดหน้ากันอีกแล้ว
การทำงานเขียนเป็นสื่อออนไลน์ไม่ต้องใช้ต้นทุนมาก เหมือนอย่างสิ่งพิมพ์ แต่ความสะดวกสบายก็อาจทำให้ความประณีตลดน้อยลง
ในโลกออนไลน์เราก็รู้อยู่ว่าต้องรวดเร็ว ต้องสั้นกระชับ แต่การตรวจทาน การตรวจตรา ก็เป็นสิ่งดีที่ต้องเรียนรู้และนำติดตัวมาจากสื่อสิ่งพิมพ์ เมื่อเปลี่ยนเป็นออนไลน์ด้วย
นิตยสารอื่นๆ รวมถึง เนชั่นสุดสัปดาห์ คงไม่ได้หายไปไหน แค่เปลี่ยนจากกระดาษมาอยู่ในออนไลน์เท่านั้น
และจะเป็นประโยชน์อย่างมาก หากกองบรรณาธิการสามารถ ย้อนนำเนื้อหาเก่า (ที่ยังเป็นประโยชน์ในปัจจุบัน) ที่เคยตีพิมพ์มาคัดลอกลงในเว็บ เด็กๆ รุ่นใหม่ก็จะได้อ่านงานดีดีของนักเขียนในอดีตได้
แม้ว่ามันจะ ไม่ใช่ความเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน แม้จะมีการเตรียมตัวมาอยู่บ้าง แต่เมื่อวันนี้มาถึง ก็รู้สึกใจหายไม่น้อยเลย ...