ทำไม นักการเมืองท้องถิ่น หรือ ตัวแทนจากที่เรียกว่า บ้านใหญ่ ถึงปรารถนาให้ประชาชนในจังหวัดเลือกมาเป็น นายกอบจ เลือกมาเป็นสมาชิก อบจ.
จริงอยู่ ผู้ที่ปวารณาตัว ต้องการพัฒนาจังหวัดของตนเองให้ดีขึ้น ซึ่งหลายคนก็มีเจตนารมย์ มีอุดมการณ์ที่ดีแบบนั้น แถมยังต้องการพิสูจน์ตนเองตามหลักประชาธิปไตย โดยการเลือกตั้งแบบซื่อสัตย์ สุจริต ไม่ซื้อสิทธิขายเสียง ตรงนี้เราต้องยอมรับ และชื่นชม
หากแต่ ก็ยังมีบุคคลที่เข้ามาสู่สนามการเมืองอีกจำนวนหนึ่ง จะมาจากสังกัดพรรคการเมือง จะมาจากบ้านใหญ่ หรือ บ้านไหนก็ตาม ก็มีแนวความคิดในการใช้เส้นทาง การเป็นนายกอบจ. การได้เป็นสมาชิกอบจ. เพื่อขยับตนสู่เส้นทางการเมืองระดับชาติก็มี หรือถ้าเราย้อนมองกลับไป มีรัฐมนตรีหลายคน ก็เติบโตจากการเป็นนายกอบจ. หรือแม้ แต่ ระดับรมต. สส.ในพรรค ก็ยังต้องกราบไหว้ซูฮก นายกอบจ.ก็มีให้เห็น
แต่ที่น่าเป็นห่วง ก็คือ ความต้องการเป็นนายกอบจ. ของคนอีกจำนวนหนึ่ง ก็หลีกหนีไม่พ้นข้อครหาเสียงวิจารณ์ ว่ามีการทุ่มซื้อเสียง แจกกระสุนอย่างมโหฬาร และเมื่อเข้ามาแล้ว ก็ต้องการถอนทุนคืน ผ่านการใช้อิทธิพล บารมี ในตำแหน่งเปิดช่องทางให้เครือข่าย ได้งานประมูล โครงการ อะไรต่อมิอะไรในพื้นที่
ซึ่งเมื่อเรามาส่องดู ค่าตอบแทนหรือเงินเดือนนายก อบจ. และสมาชิก อบจ. ก็จะเห็นอีกด้านหนึ่งว่าคุ้มค่า กับ คนที่ต้องการมาเป็นนายกอบจ. ในแบบฉบับ หวังถอนทุนคืนหรือไม่
ทั้งนี้ กระทรวงมหาดไทย ได้ออกระเบียบกระทรวงมหาดไทยว่าด้วยเงินค่าตอบแทน นายกองค์การบริหารส่วนตำบล รองนายกองค์การบริหารส่วนตำบล ประธานสภาองค์การบริหารส่วนตำบล รองประธานสภาองค์การบริหารส่วนตำบล สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนตำบล เลขานุการนายกองค์การ บริหารส่วนตำบล และเลขานุการสภาองค์การบริหารส่วนตำบล (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๖๖ และได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๑๔๐ ตอนพิเศษ ๙๐ ง เมื่อวันที่ ๑๙ เมษายน ๒๕๖๖ โดยระเบียบนี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่ วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
เรามาไล่ดูกัน นายกอบจ. และ สมาชิกอบจ. ได้ค่าตอบแทนกันเท่าไหร่