โดย "นายเศรษฐา ทวีสิน" ทวีตข้อความผ่านทวิตเตอร์ส่วนตัวเอาไว้ดังนี้
ทำไมเราถึงมีลิซ่าแค่คนเดียว ?
เมื่อคืนวานนี้ลิซ่าวง Blackpink ได้โพส IG สตอรีกินส้มตำมะม่วงจากประเทศไทย จนแฟนคลับทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติรู้สึกเปรี้ยวปากอยากหาตำมะม่วงมากินตาม ปรากฏการณ์แบบนี้เกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้งด้วยความทรงพลังของตัวลิซ่าเอง ไม่ว่าจะเป็น ลูกชิ้นยืนกิน น้ำพริกจรั๊วะโดงจากบุรีรัมย์ หรือล่าสุดกับกระแสผ้าไทยฟีเวอร์ที่อยุธยา สิ่งนี้นอกจากแสดงให้เห็นว่า Soft power ไทยยังมีอะไรให้ผลักดันอีกมากแล้ว ผมคิดว่าอีกหนึ่งคำถามที่ควรเกิดขึ้นตามมาคือ “ทำไมเราถึงมีลิซ่าแค่คนเดียว ?”
ลองคิดดูนะครับว่า ถ้าประเทศไทยมีโรลโมเดลที่มีอิทธิพลระดับ 95 ล้าน Follower เหมือนลิซ่าอยู่ในทุกภูมิภาคของไทย สิ่งที่ถูกบอกเล่าออกไปจะไม่จำกัดอยู่แค่เฉพาะอาหารโปรดในบุรีรัมย์ หรือสถานที่ท่องเที่ยวที่ลิซ่าเคยไป แต่เป็นศิลปวัฒนธรรม ธุรกิจรายย่อย ทรัพยากรธรรมชาติ จากทั้งเหนือ ใต้ ออก ตก ที่ถ่ายทอดเสน่ห์ที่แตกต่างกันออกไปของแต่ละพื้นที่ให้โลกได้เห็น
เพื่อสร้างภาพนี้ให้เกิดขึ้นจริง การพึ่งพาแค่ความโด่งดังของศิลปินอย่างเดียวไม่พอครับ ภาครัฐเองก็ต้องให้ความสำคัญกับการสร้าง Talent ในประเทศและการสนับสนุนการเติบโตของพวกเขา ไม่ใช่ปล่อยให้แรงงานสร้างสรรค์พยายามอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายบนเส้นทางความฝัน เมื่ออุตสาหกรรมสร้างสรรค์ซึ่งเป็นเสมือนรากฐานมั่นคงมากพอ คนแบบลิซ่าอีกมากมายถึงจะมีโอกาสออกไปแสดงศักยภาพและนำเสนอ Soft power ไทยบนเวทีโลกได้อย่างเต็มความสามารถจริง ๆ
ขอขอบคุณ IG : lalalalisa_m, Twitter : Thavisin