เตรียมฉีดวัคซีนให้คนไร้บ้านขอนแก่น ป้องกันแพร่เชื้อ

23 สิงหาคม 2564 เจ้าหน้าที่จากศูนย์คุ้มครองคนไร้ที่พึ่ง พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จังหวัดขอนแก่น ร่วมกับเทศกิจ และสาธารณสุขโรงพยาบาลขอนแก่น ลงพื้นที่สำรวจ และขอความร่วมมือกลุ่มคนไร้บ้าน ที่พักอาศัยอยู่ภายในสถานีขนส่งผู้โดยสารจังหวัดขอนแก่นแห่งที่1 ถนนประชาสโมสร เพื่อให้ออกจากพื้นที่สาธารณะ และเข้าสู่ระบบการดูแลของภาครัฐ หลังจากได้รับแจ้งจากชาวบ้านและพ่อค้าแม่ค้าในละแวกนี้ ว่ามีกลุ่มคนไร้บ้านมาอาศัยอยู่จำนวนมาก และพบว่าบางส่วนได้รวมกลุ่มมั่วสุม 

นายธีระศักดิ์ ฑีฆายุพันธุ์ นายกเทศมนตรีนครขอนแก่น กล่าวว่า หลังจากการออกสำรวจพบว่ามีคนเร่ร่อน คนไร้บ้านทั้งหมด 95 คน และพบว่าปัญหาขณะนี้สิ่งที่ต้องระมัดระวังสูงสุดก็คือ กลุ่มคนไร้บ้านที่เป็นคนเร่ร่อนก็มักจะเดินทางไปทั่ว ถ้าเป็นในเขตเทศบาลนครขอนแก่นจะเป็นการเดินเก็บขยะ ซึ่งถ้าหากมีคนติดเชื้อขึ้นมา เขาก็จะกลายจะเป็นตัวพาหะที่แพร่เชื้อ หรือเป็นคลัสเตอร์แพร่ระบาดรุนแรงก็จะเป็นไปได้  ดังนั้นเทศบาลนครขอนแก่นโดย สมาคมคนไร้บ้านแห่งประเทศไทยแล้วก็ชุมชนต่าง ๆ ได้มีความร่วมมือกัน และเห็นพ้องว่าทางเทศบาลฯน่าจะมีพื้นที่คัดกรอง โดยการไปสำรวจคนเร่ร่อน หรือคนไร้บ้านเพื่อมาคัดกรอง และตรวจหาเชื้อว่าใครจะมีโอกาสหรือติดเชื้อโควิดได้บ้าง และมากกว่านั้นก็คือต้องสร้างแรงจูงใจดึงให้คนไร้บ้านเหล่านี้ให้ไปฉีดวัคซีนซึ่งกระบวนการก็เริ่มต้นตั้ง แต่วันจันทร์ที่ 23 สิงหาคมนี้เป็นต้นไป ที่จะดำเนินการเพื่อให้พี่น้องคนไร้บ้านเหล่านั้นได้เข้าถึงบริการทางด้านนี้

"ปัญหาระยะยาวสำหรับคนไร้บ้านในเทศบาลนครขอนแก่น ก็จะเหมือนคนจะอพยพเข้ามาอยู่มากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งปัจจุบันทราบจากทางคณะทำงาน ว่ามีคนไร้บ้านในเขตเทศบาลนครประมาณ 95 คน ซึ่งเพิ่มขึ้นมามากกว่าแต่ก่อน ทางเทศบาลได้มีการพูดคุยว่า คนไร้บ้านและตัวแก้ปัญหาคือบ้าน สมาคมคนไร้บ้านแห่งประเทศไทยก็ได้รับเงินอุดหนุนจากทางกระทรวงพัฒนาสังคมฯ มาสร้างบ้านให้แต่เป็นที่น่าสังเกตว่าคนไร้บ้านก็ไม่ได้ยอมเข้าไปอยู่ ก่อนหน้านี้เคยมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งของสมาคมคนไร้บ้านแห่งประเทศไทยเคยพูดถึงการปรับตัว ของคนไร้บ้าน ว่ากว่าจะอยู่ติดที่ได้ก็ใช้เวลาปรับตัวถึง 15 ปี และหลายคนพอมีบ้านพักสำหรับคนไร้บ้าน ทั้งสวยและมีห้องน้ำครบพร้อม แต่ก็แปลกใจว่าทำไมเขาจึงไม่เข้าไปอยู่ จึงมีการพูดคุยกับบางคน ทำให้มองว่าการมีบ้านไม่ใช่เรื่องยากแต่การปรับจิตใจให้เข้ามาอยู่ในบ้านมันเป็นเรื่องยาก ดังนั้นก็จะมีสิทธิ์ขั้นพื้นฐานในการรักษาพยาบาล เช่น การบำบัด การดูแลเรื่องจิตใจ เพื่อให้กลับสู่ชีวิตปกติได้ เพราะเขาจะมีความรู้สึกชอบในที่โล่งกว้าง  หากอยู่ในห้องแคบ ๆ เขาจะรับไม่ได้ หลายคนมีห้องมีพื้นที่ดี ๆ เขาก็ไม่ชอบที่จะเข้าไปอยู่ เขาไม่ยอมปฏิสัมพันธ์ และไม่ยอมใกล้ชิดกับคน ชอบอยู่สันโดษ  เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องทางจิตหรือไม่ซึ่งก็เคยนำเสนอเรื่องนี้และอยากจะให้ช่วยผลักดันกรณีนี้ ถ้าจะดูแลคนไร้บ้านก็ควรจะดูแลเรื่องทางจิตก่อน โดยอาจจะผ่านการบำบัดรักษา ให้มีความเป็นปกติก่อน แล้วเรื่องบ้านค่อยทำออกมาเขาถึงจะให้ความร่วมมือ” 

โดย - พรพรรณ เพ็ชรแสน