"แม่สีดา" เชื่อ... 10 ปีผ่านไป "อ๊อฟ อภิชาติ" ไม่จากไปไหน
วันเวลาผ่านไปนับ 10 ปี แต่ "แม่สีดา พัวพิมล" ยังคงร้องไห้คิดถึงลูกชายสุดที่รัก "อ๊อฟ" อภิชาติ อยู่ตลอดเวลา
โดยแม่สีดาเผยว่าไม่ได้ร้องทุกวัน แต่เวลาเลิกงานบางทีมีความทุกข์และในห้องนอนจะมีรูปอ๊อฟใหญ่มากก็จะคุยกับอ๊อฟช่วยปกปักคุ้มครองแม่ด้วย
จากสมัยก่อนที่เคยอยู่บ้านหลังใหญ่ตอนนี้มาอยู่ห้องเช่าเล็กๆ นี่เล็กขนาดไหน?
"ก็เล็ก คือในภาพนี้ห้องจะมืดหน่อย เพราะหลอดไฟขาดเราปีนเปลี่ยนไม่ถึง แล้วก็ไม่กล้าให้ใครเปลี่ยนให้เพราะห้องมันรกมาก"
เคยคิดไหมว่าจากที่ชีวิตที่เคยอยู่อย่างสบายแล้วต้องมาอยู่อย่างนี้?
"พยายามไม่คิดมาก คิดว่ามันคือวิบากกรรมไม่รู้ว่าชาติที่แล้วเราอาจเคยทำอะไรไว้มั้ง ชาตินี้เลยเจอแบบนี้ ตอนนี้ก็คิดดีทำดี มีน้ำใจกับคนอื่นชาตินี้เราเลยไม่ พยายามทำอะไรที่ส่อถึงคนอื่น ก็เข้าวัด ทำบุญแต่ชาติที่แล้วเราไม่สามารถทำอะไรได้"
ดำเนินชีวิตคนเดียวอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ มีอะไรที่ยังกลัวอีกไหม?
"กลัวจนเลิกกลัวแล้วที่ผ่านมาเราไม่เคยอยู่คนเดียวอยู่ที่บ้านก็มีคนอยู่ด้วยเยอะ มีบริวารชีวิตไม่เคยจะต้องเจอปัญหาที่เราต้องเจอในทุกวันนี้มีความรู้สึกว่าชีวิตเจอ แต่ความโดดเดี่ยวต้องกลายมาเป็นอยู่ในห้องเล็กๆ แคบๆ คนที่เคยอยู่ด้วยเราก็ไม่มีเงินจ้างเขา"
งานแสดงยังมีไหม?
"มี แต่ด้วยตาเราไปผ่ามาเราไม่อยากจำบทแล้วด้วยเรามีปัญหาทางสมอง จำบทยากเลยไม่อยากไปเป็นภาระเขาแต่มีติดต่อมา เราก็รับนะ แต่ถ้าบทยาวๆ ไม่อยากไปเป็นภาระให้เขา ตาเราเพิ่งไปผ่าตัดมายังโดนแสงมากไม่ได้ คืิอไม่ได้เรื่องเยอะนะ เราก็ไม่มีจะกิน"
เวลาที่อยู่คนเดียวในห้องเคยคิดน้อยใจกับโชคชะตาไหม?
"จะไม่คิดก็คงไม่ใช่ ถ้าเกิดปัญหาอะไรเราต้องแก้มันพยายามขวนขวายทำอะไรก็ได้ที่จะให้หมดหนี้"
เคยคิดไหมว่า อยากตายตามลูก?
"ไม่เคยคิด เรายังมีลูกอีกคนและมีหลานด้วย ไม่ใช่ไม่รักอ๊อฟนะ รัก ถ้าเกิดเราจะคิดตายตามเขา แล้วลูกอีกคนล่ะ เวลามีปัญหาเราก็มีรูปใหญ่ที่ติดในห้องเราก็นั่งคุยกับเขา (อ๊อฟ) นะ เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไร ก็นั่งหันหน้าแล้วคุยกับเขามันเหมือนคนบ้ามั้ยล่ะ แต่เราไม่ได้บ้าเรายังมีสตินะเราก็คุยของเราคนเดียว เขาก็ไม่ได้ตอบนะ"
การที่แม่สีดาบอกอ๊อฟว่า อย่าไปไหนนะไม่กลัวเขายังห่วงอยู่เหรอ?
"หลายคนก็บอกนะ ว่าการพูดแบบนี้ยังทำให้เขาไม่ไปไหนเหมือนเราก็รู้สึกได้ว่าเขายังอยู่กับเราที่ ที่เราอยู่ทุกวันนี้เราก็เอาที่นอนเขามาด้วยนะ วันดีคืนดีที่นอนมันเขย่าได้ยังไง เพราะไม่มีรถวิ่งผ่านเราก็รู้นะว่าเขามาหา แต่ไม่ได้กลัวเราไม่ได้มโนนะ รู้ว่าเป็นเขาเพราะที่นอนที่มันเขย่านั้นเป็นที่นอนที่เขานอนตายอยู่และเราเอามาด้วย เราเชื่อว่าเขายังห่วงเรา เพราะหลายคนบอกแบบนี้ตราบใดที่แม่ยังลำบากอยู่เขาก็ยังอยู่ตรงนี้"
มีสิ่งไหนที่ทำให้รู้สึกว่าอ๊อฟมาหาบ้างไหม?
"พวกนี้เป็นสิ่งเร้นลับที่คนเขาไม่เชื่อ แต่เราเจอกับตัวเราก็เชื่อ ถ้ามาหาตัวเป็นๆ อ่ะมีตอนที่เราทุกข์มากๆ เขาก็มายืนอยู่ตรงปลายเท้าเราเลย ตอนที่เขาตายใหม่ๆ แม่จะไม่กล้านอนข้างบน เพราะเขาตายบนบ้าน เราก็ครึ่งหลับครึ่งตื่นเห็นเขาก็ถามว่ามาหาแม่ดาเหรอลูกทำไมเสื้อผ้าไม่ใส่ เขาก็บอกแม่ดา อ๊อฟหนาวเหลือเกินเพราะตอนนั้น พี่ตุ๊ก (เดือนเต็ม) เขาก็เอาเสื้อผ้าใส่ไปให้ในโลงเยอะเลย ตอนนั้นเราก็ไม่รู้จะทำไงเพราะเราไม่มีเงินเลยบอกให้ทนนิดหนึ่งนะแม่ดาจะหาอะไรไปขายแล้วจะไปทำบุญให้อ๊อฟนะ เราก็มีพระเอาไปขาย ได้แค่ 3,000 เองนะไปทำบุญให้อ๊อฟค่ารถไปกลับก็หมดแล้ว ก็ไปทำบุญ ให้พระสวดไปวัดที่แม่ดาไปบวชที่เมืองกาญที่นั่นแม่ดาเอารูปเขาไปไว้ด้วยพอจะกลับ แม่ชีบอกว่า นี่ โยมสีดาลูกชายเดินพล่านอยู่ในวัด เราก็เลยถามแม่ชีว่าใส่เสื้อแบบไหน เขาก็บอกใส่เสื้อลายกางเกงที่อ๊อฟชอบใส่และใส่รองเท้าแตะ แม่ชีก็บอก จริงนะไปถามแม่ชีท่านอื่นได้ อยู่ 10 คนเห็นกันหมดเลย"
อยากให้อ๊อฟไปผุดไปเกิดหรืออยู่กับเราอย่างนี้?
"จริงๆ แล้วเราอยากให้เขาไปเกิดนะเราอยู่คนเดียวมาหลายปีแล้วมันไม่มีใครไง แล้วเราก็คิดนั่นนี่คุยกับรูปเขาให้ช่วยดลใจให้มีงานที่เรารักเข้ามาช่วยแม่ดาด้วย พอมีเงินจะได้ไปสร้างพระให้อ๊อฟจะได้บุญด้วย เราก็พูดอย่างนี้ไม่รู้อ่ะ ใครจะว่าเราบ้า เราไม่ได้บ้าอ่ะ"
ประโยคสุดท้ายที่คุยกับอ๊อฟก่อนที่จะตาย?
"ตอนนั้นแม่ไม่ได้นอนเพราะบ้างานมาก ทำงานยันเช้าจำได้ว่า อ๊อฟ เขาจะเสียงดังมากทำตึงตังเป็นปกติ วันนั้นก็ตะหงิดๆ เลยถามเป็นอะไร หอบหรือเปล่าเขาก็บอก เปล่า อ๊อฟฝันเราก็ถามจะเอาข้าวมั้ย หรือจะนอนต่อ เขาก็บอก ยัง เดี๋ยวอ๊อฟเรียก เราก็ไปนอน ตื่นมาเที่ยงสิบห้าเราก็ถามแม่บ้านอ๊อฟทานอะไรหรือยัง ยังเลย เราก็งง นี้เที่ยงแล้ว ทำไมยังไม่เรียกเลยให้แม่บ้านขึ้นไปเรียกก็ไม่มีเสียงตอบรับ แม่เลยขึ้นไปเองทุบห้อง ก็ไม่มีเสียงตอบเลยเอาเท้าลอดใต้ประตู เย็นฉ่ำมากคือตอนนั้นเขาตายแล้ว เลยโทรเรียกรปภ. ให้มาพังประตูเปิดมาเจอเขานั่งตายอยู่ตรงหัว เขามีรอยช้ำเขียว แสดงว่าเขาต้องล้มฟาดแล้วพยายามพยุงตัวเองไปนั่งเก้าอี้หน้าคอม แล้วหลับ นั่นคือภาพสุดท้าย"
ทุกวันนี้คนมองว่าเรื่องเอาดราม่าคนตายมาหากินหรือเปล่า?
"แม่ก็ไปห้ามคำพูดคนไม่ได้แล้วแต่มุมมองคน มีสิทธิ์ที่จะคิดเราจะไปเอาคนตายมาเพื่ออะไรแล้วจะทำให้เรารวยขึ้นเหรอไปออกไม่รู้ตั้งกี่ครั้งก็ไม่เห็นจะรวยเลย"
